دومین نشست: 28 آبان 1401
در دو نوبت این نشست با چهل و پنج نفر از مادران و پدران عزیز همراه شدیم و با تمرکز بر «مدل ارتباطی مِی و مادرش در کارتون Turning red» و هم‌چنین تجربیات دلبستگی مادران و پدران آب و آینه به گفتگو نشستیم.
خلاصه گفتگو‌های نشست:
انتظارات ما و نحوه برآورده شدن آن‌ها در تجربه‌ی فرزندی و تجربه‌ی ارتباط‌های نزدیک کودکی، زمینه‌ساز نوع ارتباط ناخودآگاه ما با معشوق، دوستان، هم‌کاران و هم‌جامعه‌ای‌های ما خواهد بود؛ چرا که باور ما نسبت به دنیای پیرامون، میزان امنیت آن و نوع واکنش ما نسبت به آن، همه تحت تاثیر همین تجربیات می‌باشد. میزان اضطرابی که در رابطه‌ها تحمل می‌کنیم و میزان اجتناب ما از یک رابطه، از یک سو ریشه در همین نگرش ما دارند، که برساخته تجربیات ماست و از سوی دیگر، خود چونان تنه‌ای تنومند تغذیه کننده هزاران شاخ و برگ رفتاری ما، در رابطه‌های گوناگون هستند.
آنچه امروز ما و کودکان‌مان رفتار می‌کنیم میوه تجربیات دلبستگی ما در کودکی‌ست. با این وجود نمی‌توان گفت این الگوی شکل‌گرفته‌ی ناخودآگاه غیرقابل‌تغییر است، بلکه می‌توان آن را شناخت و آگاهانه آن را دست‌کاری کرد.
برای تکمیل فرایند دانش‌افزایی در این حوزه، منابع علمی زیر معرفی گردید:
- دلبستگی – اثر جان بالبی
- فرزندپروری مبتنی بر دلبستگی ایمن – اثر دنیل جی سیگل
- زندگی بر محور حقیقت – اثر هانس روسلینگ
بدون دیدگاه