ساحت تربيت اعتقادی، عبادی و اخلاقي
ساحت‌های تربیت زیر ساحت‌های شش‌گانه تربیت از منظر سند تحول بنیادین در نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی جمهوری اسلامی ایران هستند:
- «اعتقادی، عبادی و اخلاقی»،
- «اجتماعی و سیاسی»،
- «زیستی و بدنی»،
- «زیبایی شناختی و هنری»،
- «اقتصادی و حرفه‌ای» و
- «علمی و فناوری»
در این بین ساحت تربیت «اعتقادی، عبادی و اخلاقی» دارای نقشی محوری است و بر سایر ساحت‌ها اولویت دارد.
این ساحت، بخشي از جريان تربيت رسمي و عمومي کشور بوده، و ناظر به رشد و تقويت مرتبة قابل قبولي از جنبة ديني و اخلاقي در وجود دانش‌آموزان است. لذا دامنه ساحت تربيت «اعتقادی، عبادی واخلاقی»،
خلقت‌شناسی، خلق‌شناسی، خودشناسي و خداشناسی، و همچنین معرفت نسبت به معاد، نبوت و پذيرش ولايت رهبران دينی (پيامبر(ص) و ائمة معصومين(ع)) و پيروی از ايشان را در بر می‌گیرد.
چنین تربيتي که چهارچوب بنيادي و اصول آن بر اساس دين و آموزه‌هاي ديني است، بر همة ابعاد وجود انسانی بر اساس مباني ديني تأثیر می‌گذارد.
در نگاه دینی، جهان غایت‌مند آفریده شده، و همه چیز و همه کس باید به سوی کمال غایی خویش در حرکت باشد. کمالِ آدمی معرفت به حقیقت خویش و سایر امور است که همه جلوه‌هایی از حق تعالی هستند. از این رو، این تربیت میزانی برای تمیز واقعیت از حقیقت، و ابزاری برای تلاش جهت انطباق این دو بر هم (العدل وضع کل شیء موضعه) در اختیار فرد قرار می‌دهد.
دين‌داري و دين‌ورزي نیز در همین راستا، تعریف می‌شوند: راهی برای تسهیل مسیر!
با چنین تربیتی، دانش‌آموز هر پدیدۀ مادی را بازشناسی و غایت وجودی آن را بازتعریف می‌کند، مسائل احتمالی موجود در مسیر به کمال رسیدن این پدیده را کشف کرده و با تلاش برای حل آن، در جهت به کمال رساندن آن گام بر می‌دارد.
